«ناصر- م» از عناصر ضد انقلاب خارج نشین با درج این مطلب در پایگاه اینترنتی خودنویس نوشت: سال گذشته مردم ایران به فراخوان خانواده های زندانیان سیاسی هیچ اعتنایی نکردند... چرا رژیم اسلامی می تواند مردم را به پای صندوق های رای بکشاند اما اپوزیسیون نتوانسته مردم را به سوی خود جلب کند؟ چرا در حالی که 90روز دیگر انتخابات برگزار خواهد شد، نیروهای اپوزیسیون نباید یک آلترناتیو جامع و مانع داشته باشند. درد بسیار عمیق کنونی ما در این است که نیروهای اپوزیسیون در 34 سال گذشته موقعیت رژیم را تحکیم کرده اند و دیگر نزد مردم اعتباری ندارند و به سختی اعتماد آنان را به دست می آورند.
یادآور می شود نویسنده چند سال پیش به طور علنی از حمله رژیم صهیونیستی به ایران حمایت کرده بود. «ناصر- م» شهریورماه گذشته نیز در سایت گویا نیوز، اپوزیسیون را متهم به بی عرضگی کرده و نوشته بود: «گروه های رنگارنگ اپوزیسیون در خارج بیشتر به فکر نیازهای خود هستند تا مبارزه. کجایند همه آن نیروهای سیاسی که کشور را به مقصد مبارزه ترک کردند و حالا در خارج اتراق کرده و مشغول گشت و گذار هستند؟ 90درصد آنها که به خارج آمده اند، حالا به جمهوری اسلامی رفت و آمد دارند و درد مخالفان را مدت هاست که فراموش کرده اند.»
وی می افزاید: من از این خیلی دلم می سوزد که اپوزیسیون به بی عرضگی کامل رسیده است. اکتبر سال 1985 تازه از ایران به برلین غربی آمده بودیم و حداکثر اقامتمان را در آلمان پنج سال ارزیابی کرده بودیم. بیش از حد امیدوار بودیم که در آینده نزدیک باز خواهیم گشت. همه همت خود را معطوف کرده بودیم که بیشتر علیه رژیم مبارزه کنیم و حکومت هرچه زودتر سرنگون گردد و هرچه سریع تر به وطن بازگردیم. هیچ علاقه ای به فراگیری زبان آلمانی از خود نشان نمی دادیم. آنها هم که زبان آلمانی را یاد می گرفتند؛ بعضی ها آنها را مسخره و لیبرال خطاب می کردند!